Der Pfeersigbaum

Weele Basler waiss nit, wo d Habermatte sinn? Wenn er mit em Dram uf Rieche faart, kunnt er draa verbyy. Es isch e Stazioon. Um die goot s zwor nit, vylmee um das Gländ, won e Stiggli wyters geege d Langeneerle zue an d Strooss, besser gsait an s Drottwaar gränzt. Deert het s e Hüffe Pflanzblätz. S Areal isch friener allerdings no greesser gsi. Bis me geege s Niderholz e gheerig Stigg abzwaggt und drei Raaie Hyyser aanegstellt het. E ganze Rieme vo Gäärten isch also verschwunde und iiri Pächter au, sowyt ass si no gläbt hänn...

Saag i s graad: die Lääbigen intresieren is im Augebligg nit, so aigedimmlig das isch... Aber jetz isch glaub Zyt, ass i aifach zmitts in d Gschicht yynegump und aafang z schwaadere, bis i der richtig und rueig Schwumm verwitsch und alles glaar und verständlig wird.

Lyycht isch das nit, denn mer mien derfiir uff s Heernli oder weenigschtens in d Neechi vo de Gottsaggermuure, und mer mien s zmitts in der Nacht mache, wo aigedlig kuum mee e Bai unterwäggs isch. Die allerletschte Trolleybus suure verbyy, unräntabli fascht lääri Kirs... aber ainewääg kaan esoon e Chauffeur zuemen uffregenden Erlääbnis koo. Won er nämmlig bym Otti-Wängg-Blatz der Egge nimmt und uffs Mool zwai Dyssi vor sym Waage het, zwai wyssi Gstalte, wo s an ene waait wie Hemmli und wo uff Wello vom oobere Koolistiig derhäär z bolze kemme... gnau gsee grad uff en zue, und wo s jeede Momänt gläbbere miesst. Aber nyt bassiert, nit s Gringscht... Er brämst jeedetalls, und was gseet er? Die zwai wysse Dyssi sinn aifach dur e Trolleybus duure gfaaren und strample jetz geege d Rauracherstrooss...

«Das loss i mer aifach nit biete!» het der aint wien e Miilireedli derhäärblabbered.

Und der ander: «Zum dausigschte Mool, Guschti! Bass uff die Ladäärnegaraaschen-Auti uff!»

«Worum au, Megge? Hesch s noonig kapiert, ass mer jetz ganz anderi Gspässli mache kennen als friener?» Doodermit isch er abgschwänggt, uff ains vo de parkierten Auti los, derduur und au graad dur e baar anderi, wo in der Raaie gstande sinn - grad esoo wie s bym Trolleybus gangen isch.

Em andere, em Megge, het s kai Ydrugg gmacht. «Wenn de numme dernoo bym Augeschyyn, wenn s um dy Rächt goot, au eso elegant mit em Kopf dur d Wand kunnsch! »

«Aber gäll, Megge, i haa der Seppi halt doch zue däm Augeschyyn brocht? Jeedefalls het er, main i, ainewääg vo myyne Pfeersig gstratzt!»

Das wäär en Aug und en Oor voll vo dääne Baide gsi. Aber jetz muess i mit der Gschicht grad noone mool aafoo. S gif halt noo zwai wyssi Gstalte, der Seppi mit sym Spezialfrind, em Mygger, wo vom Heernli ewägg uff Wello dervoo gfäädered und bolzt sinn, und e zwaite Trolleybus-Chauffeur. Au dää het e hälli Angscht uusgstande, won er vo der Gränzacherstrooss s Stitzli duruff geegen e Gottsagger gfaaren isch. Au sälli baide Hemmliglunggi sinn dur sy grieni BVB-Kischte duure und hindenuuse dervoo gstramplet. Si hänn, will si quasi die verfindeti Bartei gsi sinn, der ander Wäg gnoo: Gränzacher- und Allmändstrooss, dernoo in der ussere Baselstrooss iber d Dramglais uff s Drottwar und gege Rieche zue...

Si härm der Guschti und der Megge droffen am änd vom Pflanzblätzareal, gege s Niderholz zue. Aber nit numme die baiden Altbikannte hänn si gsee, nai, au ebbis, wo si fascht ab em Sattel gspiggt het. Doo sinn nämlig drei Raaie vo neie Hyyser gstande. Gnau dert, wo friener iiri Pflanzblätz gsi sinn und driberuus no. Und vo iirem Pfeersigbaum, vom Gaartehyysli, vo der Abgränzig und waiss waas no - kai Reed mee! Und der Seppi samt em Mygger hänn iiri Brozässgegner, oder wie me das nenne will, gsee wie verhienered in der Geeged umenander däppele.

Der Guschti aber isch uff die Hyyser los, het afoo abzelle und usgnooble, weeles ächt gnau an dääre Stell stiengti, wo die baide frooglige Pflanzblätz gsi sinn. Dert sali in der voorderschte Raaie geege s Schrääbergaartenareal zue! Und er het gwungge: «Hopp, war kai Feigling isch und s Rächt nit schyycht!» Und die Myyrli vom Huus sinn nadyyrlig kai Brobleem gsi fir die Hemmlimanne. Und alli hänn aagfangen im Zyyg ummespaziere, der Guschti voraa und im Kummidiere ganz grooss. Si sinn dureduur duure in däm Neibau, der Pfeersigbaum isch zitiert worde, ass er an sym alte Blatz in d Heechi waggsi, und der Guschti het em Megge d Setzheizer gsteggt, d Schnier aazooge... «Isch d Geegebartei yyverstanden esoo, oder verlangt si zwai Santimeter mee no rächts oder linggs? Doo isch d Gränze vo myynere Barzälle, doo die vo dyynere, Seppi - aha, de zwängsch wägenem Wäägli derzwische? I bi noobel, gib fuffzig Santimeter brait derfiir. Aber jetz der Pfeersigbaum! Lueg, doo kunnt er z waggsen uff mym Blatz, und acht di gnau uff d Escht, wenn er dernoo ganz dooben isch! Acht di gnau druff!...»

In däm Huus gwoont het e Famylie Gropfmaier. Vatter, Mueter und en erwaggseni Dochter. Die het s zeerscht braicht mit em Verschregge. Si wacht uff zmitts in der Nacht, well eso hälli Schäfte in iirem Zimmer umenander ghuscht sinn. Hopp, under s Lyynduech! Si hätt soowisoo nit verstände, was der Guschti ere gsait het: «Kai Angscht, s goot Ene nit an d Eer, s isch numme wägen unserer Eer und unserem Rächt!» Schliesslig het die Dochter, s Helli Gropfmaier, wider e weeni undefiire giggeled. Und doo het si gsee, wie ainen unscheniert e Setzholz ins Parkett yynedrybt. Aber noo gschossener: wie us em Booden e Baimli z waggse kunnt... e Baum, heecher und heecher. Numme s oober Stigg vom Stamm het me gsee, wo sich dailt het in verschiideni Escht. Laub het s an dääne gää, und ohni dass au nummen ai Blietli sich zaigt hätt, grad oordeli groossi, kugelerundi Pfeersig! En aigedlig Wunder... e verruggts, und jo nit imene Gaarte, nai, in der Stuube! Doo muess me ganz lut schreie, gyxe! Ass es der Vatter grad us em Schloof jagt und au d Mamme!

Der Bappen isch koo. Nit emool gax het er gsait, numme gschnappt und mit den Auge gfuchtlet, jeedefalls fir em Helli aazdyte, ass es kai Angscht bruuchi z haa, äär wärd denn scho, wärd dernoo scho... Au d Mammen isch koo. Vor Entsetze stumm het si afoo hindersi däppele. Allerdings het e Gaischtesblitz byneren yygschlaage: Si isch ans Delifoon und het der Bolizei aaglitte, s syygen Yybrächer by iinen im Huus.

Uff em Boschte het me gsait, es dääte zwai Maa koo, me soll sich am beschte myyslistill verhalte und die Delinquänte nit verschyyche, ass si dernoo kennte gschnappt wäärde. Die vier Manne in de wysse Hemmli hänn wyter gschafft und iber d Pfeersig im Luftruum vom Noochbersland dischbediert. Wo die zwai Schugger koo sinn, hänn d Gaischter e Hemmlidanz arrangschiert und mit de Gebiss glappered, fir si z verschregge. Gheert het men aber nyt. Numme gsee het me si, wie si dien, und nadyyrlig het me gmaint, s syyge Verruggti. Der aint Schugger het fachmännisch glyyseled, die Käärli dääte scho vor em elai wider fuurtgoo, und wenn si kai Diebsguet mitnäämte, wurd är vorschloo, ass me si laufe liess und au kai Protokoll miech. är wotti nämlig nit gäärn in Bangsioon dert aane versetzt wäärde, wo die Hemmligselle woorschyynlig häärkäämte. Und alli fimf Lyt sinn us em Helli syynere Stuuben uuse und hänn d Diire katzepfeetlistill zuegmacht und der Schüssel ummedrillt.

Der Megge het mit den äärm wild in der Stuuben umenander gfuchtled, het der Pfeersigbaum brätscht, bis dää dur e Boode zrugg verschwunden isch. D Setzheizer uuse, d Schnier uffgwiggled! Und: «Also strample mer haim!» het er mit de Kiifer gläppered, «s isch jo soowisoo grad Zyt.»

Mer leen doo unseri Gschicht uusblampe. Ass die baide Bolizischte, wo d Luft suuber gsi isch, em Helli sy Stuube grindlig untersuecht hänn, isch glaar. S isch nadyyrlig kai Staibli anderscht gsi als vorhäär; das het s Helli sälber zuegää. Und vo wäägen em Bolizeirapport, wo halt ainewääg het miesse syy: Yybrächer sinn die Vier gsii, aber digg unterstriche: haarmloosi, woorschyynlig vo äänen am Rhy, us der Hail- und Pfläägaastalt vertwitscht und am Tatort uff raffinierti, bis doo aane no nie beobachteti Art verschwunde. Der Rapport soll zuer wyteren Abgläärig au an die obgenannti Stell goo. - Kunnt also uff s Yys, wie mer is dängge kenne.

Schliesse mer d Aggte iber die Gschicht? Numme brovisoorisch. S wäär schaad. Denn mer wisse jo, ass die baide Stryttgiggel mit iire Zyygen oder Hälfershälfer sich no lang nit zfriide gää hänn! Ebe! Drum wird vilicht emool us däm Huus, won esoo harmloos uff eme frienere Pflanzblätz stoot, e Gaischterhuus. Wenn nämmlig dä Handel oder Händel au bym vierte oder fimften oder säxte oder wievyylten Augeschyyn als noonig z änd wäär. Und das dunggt aim doch gaar nit unwoorschyynlig, oder? Also e veritaabel Gschpängschterhuus? Worum nit? S war doch glatt, denn s git jo soozuesaage kaini mee uff Basler Boode.

Und d Famylie Gropfmaier? Vilicht wäär si richtig stolz uff ihr Loschyy, wie gwiisi schottischi Schlossbsitzer, wo s byyn ene gaischtered!...